A csikó imája
(elfrancigis: LUKÁTS Márta)

Istenem, olyan zsenge a fű!
Patám könnyen szökell benne,
és mégis, honnan bensőmben a félelem?
Vágtatok,
összekuszálódik sörényem a szélben!
Száguldok,
s jó illat ömlik szét szügyömön.
Vágtatok, szinte botladozom örömömben,
és mégis rab vagyok,
tágra nyílt szemem rabja vagyok,
melyek túl élénkek ahhoz,
hogy felfogják a nyugtalanságot
a világban.
Istenem, ha majd a csodás éjszaka
a nap pereméhez lopakszik,
kérlek, hasson meg Téged
szomorú nyerítésem,
köszöntsön rám egy csillag
és oszlassa el félelmem.
Amen.

Preĝo de ĉevalido
(elhungarigis: Eduard Vladimír TVAROŽEK)

Di-sinjoro, kiel delikate juna estas la herbo!
Miaj hufoj facile saltas en ĝi,
kaj tamen, de kie venas mia timemo?
Mi kuras,
la vento kombas mian kolhararon.
Mi kuregas,
kaj en mia brusto vastiĝas bona odoro.
Mi kuregas, ke mi eĉ stumblas pro ĝojo,
kaj tamen mi estas sklavo,
mi estas sklavo de miaj larĝe malfermitaj okuloj,
kiuj estas tro viglaj
por registri la maltrankvilon en la mondo.
Dio mia, kiam la misteroplena nokto
ŝtele alproksimiĝos al la rando de la tago,
mi petas vin, atentu mian malgajan henadon,
ke salutu min unu stelo
kaj liberigu min de mia timemo.
Amen.

Modlitba žrebca
(elhungarigis: Eduard Vladimír TVAROŽEK)

Panebože, aká mladá je tráva!
Kopytá mi v nej ľahko skáču,
a predsa, kde sa berie vo mne obava?
Bežím,
vietor mi čechre hrivu!
Uháňam,
a v hrudi sa mi šíri dobrá vôňa.
Bežím, až sa potkýňam od radosti,
a predsa som otrokom —
som otrokom svojich doširoka otvorených očí,
ktoré sú príliš bystré [na to],
aby zachytili
nepokoj vo svete.
Bože môj, keď sa čarovná noc
prikradne k okraju dňa,
prosím Ťa, všimni si moje smutné erdžanie,
nech pozdraví ma jedna hviezda
a zbaví ma obavy.
Amen.