MemoreKial vi fermas la okulojn antaŭ torenta polvo-griz'? La vivo daŭre kaŝas florojn en fora, hela paradiz' – sed nur por tiu, kiu kredas spite de ĉio – kaj esperas. Ne povas atrofii koro en kiu amo nestis iam. Beno naskiĝos el doloro. Paco vizitos koron vian, se vi denove povos kredi spite de ĉio – kaj esperi. |
PamätajPrečo zatváraš svoje oči, že večná šeď je pred nimi? Život predsa len vyúročí v záhrade svojej kvetiny – ale len tomu, ktorý verí a nepoddá sa beznádeji. Práchnivé nikdy neustane srdce, čo kedys' láska hriala. Z bolesti vyjde požehnanie a pokoj v srdci – radosť stála, ak dokážeš si opäť veriť a verne stáť len pri nádeji. |
RevoMi konservis vian rideton por la tagoj duonlumaj Ĝi briligos mian vojon kaj satigos l'animon kiu sopiras la varmon de via ĉeesto Ni flugos kune sur nia fabela tapiŝo al foraj landoj nekonataj kiujn ni antaŭe vizitis nur en revoj kuraĝaj ni ambaŭ kune iam kaj nune Ne forgesu la flugbiletojn por nia granda vojo Mi memoros viajn ridetojn Vi mia fora ĝojo |
SenMám odložený kdes' tvoj úsmev pre dni svetlé len spolovice Bude mi osvetľovať cestu a sýtiť moju dušu čo túži po teple tvojej prítomnosti Poletíme spolu na našom rozprávkovom koberci do krajín ďalekých a neznámych ktoré sme sa predtým odvážili navštíviť len v našich snoch cesta, kde sme spolu dvaja minulosť a dnešok spája Letenky nezabudni, to je tej veľkej cesty podmienka Ja navždy mám úsmevy tvoje Ty moja radosť ďaleká |
Sola en sunsubiroSe dum la sunsubirovin ekkaptas la sento de soleco naskiĝas en la animo deziroj pri io ne konata aŭ konata aliel sopiroj pri la ripetiĝo de la pasinteco
por ekscii ĉu jam estas fino aŭ ĉu ne tute ankoraŭ ĉu ankoraŭ ĉiam havas valoron la samo kio valoris iam Tiuj esperoj kaj deziroj orumitaj de sunsubiro forbrulas en ties orsangaj flamoj kaj gravas nur tio ĉu vi kapablas per la lasta alrigardo — fermi la okulojn kaj kapti la sunsubiron en ili Se jes povas veni la fino ĉar vi portas malantaŭ viaj palpebroj la vivan bildon de viaj esperoj brilantaj en la fajro de la renovigo Subite vi eksentas ke viaj esperoj estas realaĵo kaj ĝis la lasta momento
|
Sám v slnka západeAk ťa pri slnka západepochytí pocit osamelosti rodia sa v duši túžby po čomsi neznámom či známom ale inak túžby po zopakovaní minulosti
a zvieš, či už je koniec alebo ešte celkom nie či ešte cenu má čo kedysi malo Tieto nádeje a túžby pozlátené slnka západom zhoria v jeho zlatokrvých lúčoch a záleží len na tom či dokážeš s posledným svojím pohľadom — zavrieť oči a zachytiť v nich západ slnka Ak to dokážeš potom môže prísť koniec lebo si nesieš za očnými viečkami živý obraz svojich nádejí žiariacich v ohni znovuzrodenia Zrazu pocítiš, že tvoje nádeje sú skutočnosť a do poslednej chvíle
|
(z esperantských originálov do slovenčiny preložil Martin Minich)